Սեպտեմբերի 27-ին Ադրբեջանը՝ Թուրքիայի անթաքույց աջակցությամբ ու մասնակցությամբ, Արցախի Հանրապետության հետ շփման գծի ողջ երկայնքով սանձազերծեց պատերազմական լայնածավալ գործողություններ՝ թիրախավորելով նաև խաղաղ բնակչությանը, ավելին՝ վերջիններիս դեմ կիրառելով արգելված զինատեսակներ։ Ադրբեջանի կողմից հայերի դեմ իրագործվող ագրեսիային մասնակցում են հազարավոր վարձկաններ, ահաբեկչական տարբեր խմբավորումների անդամներ:

Չդատապարտված ցեղասպանությունները, միջազգային հանրության լռությունն ու անտարբերությունը, ինչպես նաև անպատժելիության հանգամանքն ու ժխտողականությունը միայն նպաստում են մարդկության դեմ ուղղված այս ծանրագույն հանցագործության կրկնությանը:

Օսմանյան կայսրությունում դեռևս 1890-ականներին սկիզբ առած հայերի զանգվածային կոտորածները կրեցին շարունակական բնույթ՝ հանգեցնելով 20-րդ դարի առաջին՝ Հայոց ցեղասպանության:

20-րդ դարի սկզբներին՝ 1905, 1918-20 թթ․, թուրքերի հրահրմամբ և անմիջական մասնակցությամբ՝ կովկասյան թաթարները (ներկայիս՝ ադրբեջանցիներ) հայերի զանգվածային կոտորածներ իրագործեցին նաև Բաքվում, Շուշիում, Նախիջևանում և հայաբնակ այլ վայրերում, իսկ դարավերջին ադրբեջանցիները հայերի ջարդեր կազմակերպեցին Սումգայիթում, Բաքվում, Գանձակում, Մարաղայում և այլուր՝ այդպիսով մաս կազմելով և գաղափարակից լինելով հայերի դեմ իրագործվող Թուրքիայի ցեղասպան քաղաքականությանը: Ֆիզիկական բնաջնջմանը զուգահեռ տեղի ունեցած մշակութային ժառանգության ոչնչացումը, որը շարունակվում է մինչ օրս, նպատակ ունի հերքելու հայերի պատմական տարածքներում հայկական դարավոր ներկայությունը և տեղաբնիկ լինելու փաստը: Թուրք-ադրբեջանական ռազմաքաղաքական դաշնակիցները հետևողականորեն ոչնչացնում են հայկական եկեղեցիները, խաչքարերը, կոթողները, գերեզմանները և, առհասարակ, այն ամենն, ինչը վկայում է հայկական հետքի մասին։

Վանդալիզմի այս քաղաքականությունն այսօր հերթական անգամ դրսևորվեց Շուշիի Սուրբ Ամենափրկիչ Ղազանչեցոց առաջնորդանիստ եկեղեցու հրետակոծմամբ:

Խախտելով միջազգային իրավունքի բոլոր նորմերը՝ թուրք-ադրբեջանական տանդեմն այսօր փորձում է կրկնել անցյալի պատմությունը` սպառնալիք ստեղծելով հայ ժողովրդի ֆիզիկական գոյության ու իր բնօրրանում ապրելու իրավունքի համար։

Այսօր, սակայն, ցեղասպան պետությունների քաղաքականությունը դատապարտված է ձախողման: Հայոց ցեղասպանության նահատակների ու վերապրողների, Արցախի ազատագրական պայքարի և անկախության սերունդներն առավել քան երբևէ զգոն, միասնական ու վճռական են իրենց գոյապայքարում՝ պաշտպանելով ազգային սրբություններն ու արժեքները, հաստատակամ են սեփական հազարամյա հայրենիքում ապրելու և արարելու գործում:

Հաղթել ենք․․․