Բրիտանական հայասիրական շարժման ամենաականավոր գործիչ, իրավաբան, պատմաբան լորդ Ջեյմս Բրայսը ծնվել է 1838թ. մայիսի 10-ին Հյուսիսային Իռլանդիայի Բելֆաստ քաղաքում: Սովորել է Գլազգոյի համալսարանում և Օքսֆորդի Թրինիտի քոլեջում: Հետագա տարիներին Ջ. Բրայսը պատասխանատու պաշտոններ է զբաղեցրել բրիտանական տարբեր կառավարությունների կազմում` արտգործնախարարի տեղակալ, առևտրի նախարար, Իռլանդիայի գործերի գլխավոր քարտուղար, իսկ 1907-13թթ. եղել է Մեծ Բրիտանիայի դեսպանը ԱՄՆ-ում:

1876թ. Բրայսն առաջին անգամ այցելել է պատմական Հայաստան` բիբլիական Արարատի գագաթը բարձրանալու նպատակով, որից հետո Լոնդոնում հրատարակվել է «Անդրկովկաս և Արարատ» (Transcaucasia and Ararat, London, 1877) գիրքը: Այն հիմնականում ճամփորդական նոթերի շարադրանք է, սակայն պարունակում է նաև որոշ քաղաքական դիտարկումներ ու եզրահանգումներ: Հայաստան կատարած ճամփորդությունից հետո Ջ. Բրայսը 1878թ. հիմնել է առաջին բրիտանական հայասիրական կազմակերպությունը` Անգլո-հայկական ընկերությունը (Anglo-Armenian Association), որի նախագահը դարձավ լորդ Կարնարվոն, իսկ քարտուղարի պաշտոնը ստանձնեց ինքը` Բրայսը: 1880թ. Բրայսն իր երկրորդ ճամփորդությունն է կատարել դեպի պատմական Հայաստան` այցելելով նաև Զմյուռնիա և Կ. Պոլիս:

1893թ. Ջ. Բրայսի նախաձեռնությամբ հիմնադրվել է նոր Անգլո-հայկական ընկերակցությունը (Anglo-Armenian Association), որի առաջին նախագահը եղել է բրիտանական պառլամենտի անդամ Ֆ. Ստիվենսոնը:

Հայասիրական շարժման նոր վերելքը Մեծ Բրիտանիայում սկսվում է 1894-96թթ. համիդյան կոտորածներից հետո: Եվրոպական առաջադեմ հասարակական-քաղաքական այլ գործիչների հետ միասին լորդ Բրայսը բազմիցս հանդես է եկել հայանպաստ հոդվածներով բրիտանական և ամերիկյան մամուլում: 1896թ. նա չորրորդ անգամ վերահրատարակել է իր «Անդրկովկաս և Արարատ» աշխատությունը` այն համալրելով հավելյալ «Հայկական հարցի քսան տարիները» գլխով:

Լորդ Ջեյմս Բրայսն առաջիններից էր, ով բողոքի ձայն է բարձրացրել Առաջին աշխարհամատի տարիներին (1914-1918) Օսմանյան կայսրությունում երիտթուրքական կառավարության կողմից հայերի հանդեպ իրականացվող հայասպան քաղաքականության դեմ: Նա այս հարցը բազմիցս բարձրաձայնել է բրիտանական պառլամենտի ամբիոնից: Այդ տարիներին Ջ. Բրայսը մեծ մասնակցություն է ունենեցել նաև բրիտանա-հայկական Կարմիր խաչի և Փախստականների ֆոնդի ստեղծմանը:

1916թ. Բրայսի խմբագրությամբ և ընդարձակ առաջաբանով լույս է տեսնել Ա. Թոյնբիի «Հայերի վիճակն Օսմանյան կայսրությունում 1915-1916» փաստաթղթերի ժողովածուն («Կապույտ գիրքը»), որը մինչ օրս հանդիսանում է Հայոց ցեղասպանության ուսումնասիրության կարևորագույն սկզնաղբյուր: Գրքում ներկայացված փաստաթղթերը հիմնականում չեզոք երկրների ու գերմանացի ականատեսների արժեքավոր վկայություններ են հայերի տեղահանության և կոտորածների վերաբերյալ:

1918թ. լորդ Բրայսը տպագրել է իր «Հայաստանի ապագան» (The future of Armenia) հոդվածը` “The Contemporary Review” պարբերականում: Հոդվածում հեղինակն անդրադարձել է 1894-95թթ. համիդյան կոտորածներին, Ադանայի 1909թ. կոտորածին և 1915թ. հայոց տարագրությանն ու զանգվածային ջարդերին:

Բրայսը խստորեն դատապարտել է նաև երիտթուրքերին հաջորդած քեմալականների վարած քաղաքականությունը: 1920թ. փետրվարին Լորդերի պալատում ունեցած իր ելույթի ժամանակ նա մեղադրել է քեմալականներին` Կիլիկիայի հայերի հանդեպ նոր կոտորածներ սանձազերծելու համար:

Լորդ Ջեյմս Բրայսը մահացել է 1922թ. հունվարի 22-ին` մինչև վերջ պայքարելով հայ ժողովրդի տառապանքները թեթևացնելու համար: